Hoe fenomenaal, één cel toch werkt.

1 cel

Het begint allemaal met 1 cel.
Als je een cel onder een microscoop bekijkt dan is het precies een miniscuul piepklein mini fabriekje.
Je kunt zien wat er allemaal in en uit gaat, en je kunt zien welke processen er binnenin allemaal plaats vinden. Het is een florerend bedrijf mag je wel zeggen, er is nooit rust of vakantie, altijd gebeurt er wel iets.
Wat ik je nu ga vertellen is misschien nieuw voor je en wellicht vreemd, ze hebben wetenschappelijk onderzocht wat nu het belangrijkste bestanddeel is van de cel.
Is dat nu de kern? of de vloeistof in de cel, die ook essentieel onderdeel uitmakt van veel processen? Of is het de celwand?
Ze konden cellen waar de kern uitgehaald was , nog weken lang in leven houden. Dat had niemand verwacht. Dus het DNA wat ingebed ligt in de kern is niet het hoofdbestanddeel.
Het bleek dat als ze de celwand verwijderden, dat de cel meteen stierf.
Oh kan ik je nu horen zeggen, dat is apart of nieuw voor mij. Maar waar wil je heen met dit gegeven?
Nu is het zo dat 1 cel op zichzelf een intelligentie heeft en een geheugen. Het verplaatst zich naar voedsel en of leven toe en beweegt zich van bv virussen en of indringers af. Dit kan plaats vinden omdat hij met de celwand dus kan ‘voelen’ of ‘zien’. Verder heeft het de celwand ook nodig om zich te verplaatsen, kijk maar eens hoe jij een handje water kunt verplaatsen?
Als je het handje water in een ballon stopt kun je het heel gemakkelijk verplaatsen.
Verder heeft de cel een wand om zo in te spelen op de omgeving met wat het binnenlaat en weer naar buiten uitstoot. Tevens is het de omhulling voor wat er binnenin de cel plaats kan vinden, het hele verwarming systeem is zo een voorbeeld. Stook jij de kachel maar eens op met al je ramen open, je zult het niet warm kunnen krijgen.
Dus met die wand kan de cel ook dingen aanvoelen en kan het daarop inspelen, dus als het buiten koud wordt, gaat het inspelen met de lichamelijke processen te verminderen en of te verlangzamen. Om zo goed te kunnen overleven.
Als er iets schadelijks binnenkomt dan kan het zich er van af bewegen om zo ook het vege lijf te redden. Bij een tekort aan water gaat hij krimpen om zo te proberen zijn eigen vocht in de cel te bewaren/behouden. Denk aan kippenvel bij ons mensen, dit krijgen wij om de warmte in ons lijf te sparen.
Om de cel heen is water, in ons lichaam vinden we heel veel water, dit is een belangrijk transport middel, om voedsel en zuurstof naar de cellen te brengen en ook om de afvalstoffen mee terug te nemen, naar de nieren die het weer uit kunnen scheiden.
Nu is het zo dat die cel optimaal zijn werk kan doen onder ideale omstandigheden, dat wil zeggen: als de temperatuur buiten de cel ideaal is (37 graden) als de cel voldoende en voedzaam voedsel krijgt. Verder zijn er nog belangrijk (zon)licht en water.
Ook zien wetenschappers dat cellen houden van muziek met name pianomuziek lijkt het meest  in trilling op dat van ons eigen lichaam, dus klanken daar reageren onze cellen op.
Wat helemaal mooi is, is het feit dat cellen ook reageren op liefde, dit wordt onderzocht met bloed.
Wat de wetenschapper Bruce Lipton schreef in zijn boek, is dat zijn mentor hem toefluisterde dat het belangrijkste voor cellen: hun omgeving is. Iedereen zat zo gebogen en gebiologeerd (leuke woordspeling) naar de cel te kijken onder de microscoop, dat ze daar nog niet van bewust waren. Later heeft hij maar al te vaak het bewijs er van gezien.
Nu verder gedacht dan 1 cel, want wij bestaan uit miljoenen cellen. Dus wij mensen doen het beter als we in een juiste omgeving zijn die voor ons inspirerend is,met de juiste mensen om ons heen van wie we duidelijk hun liefde kunnen voelen, het juiste voedsel eten en voldoende water drinken.
deze tekst is door mij vrij vertaald uit het boek : de biologie van de overtuiging , van Bruce Lipton.